Opzij opzij opzij, maak plaats, ik heb ongelofelijke haast

Opzij opzij opzij, maak plaats maak plaats maak plaats, ik heb ongelofelijke haast. Opzij opzij opzij, want ik ben haast te laat, ik heb maar een paar minuten tijd...... (Herman van Veen)

.......dit is het gevoel wat ik nu heb, begin dertig,  zojuist echt bevestigd dat ik een verminderde eicelvoorraad heb en by the way, de schatting is dat je nog max 6maanden hebt.... Medio juli hoorde ik dat het allemaal niet best was, een verminderde eicelvoorraad. Na een eigenhandig gegeven biologieles kwam ik erachter dat, heel plat gezegd, mijn lichaam mij in de steek aan het laten is, als het tenminste gaat over het wonder dat zwangerschap heet.

Omdat de liefde van mijn leven er wel is, maar de relatie niet is van "wanneer gaan we op vakantie en zondag eten we bij je ouders" besloot ik vorig jaar om de stap te wagen en mij aan te melden voor KID (kunstmatige inseminatie met donorzaad). De medische molen in gegaan van testen, gesprekken en bloedprikken en alles heb ik ervaren als iets bijzonders. Een werkelijk waar super fijne geweldige arts, waar vanaf dag 1 ik voelde dat zij de persoon is met wie ik dit wil doen. Ook de reacties, op één na, waren en zijn alleen maar positief en iedereen was het met elkaar eens dat dit iets was wat bij mij paste en nog fijner iedereen wist zeker dat ik een top mama zou zijn.... 

Met krachtige stappen en vol zekerheid begon ik maart 2012 de weg te bewandelen naar Rome (lees het vervullen van een wens om mama te mogen zijn), om 4 maanden later erachter te komen dat ik een verminderde eicelvoorraad heb. Of te wel "Rome wasn't build in a day" gaat in mijn situatie niet op, want er is haast, heel veel haast..... 

Ik weet niet of ik het nu echt al besef cq het doordringt of  is mijn coping mechanisme zo sterk dat ik staande blijf (lees ik heb binnen een dag de opties eiceldonatie en kinderloos al opgenomen in mijn lijst van mogelijkheden....wat niet weghoudt dat ik zoveel heb gehuild vandaag dat ik mij afvraag of er nog wat over is als ik daadwerkelijk ga beginnen met IVF....)

En nu gaat het dus beginnen, een mogelijk echt medisch traject. Het overgroot deel van de boeken die ik heb, heb ik opgeborgen in de kast, voorlopig heb ik ze niet nodig. De twee boeken die ik over heb (een van Zita West en de ander is vruchtbaarheid voor dummies) daar kan ik het overgrote deel van de hoofdstukken van overslaan, want die zijn niet meer van toepassing op mij. Ik ben verdrietig, maar niet verslagen. Mijn gevoel heeft mij tot nu toe nooit in de steek gelaten (kom ik in een blog nog een keer op terug) en ik voel dat er een kleine mini me gaat komen, maar het zal een beproeving worden, maar "I know God won't give me anything I can't handle, but I wish He didn't trust me that much...." 

Bloggie 

Tekst "opzij opzij opzij" van Herman van Veen
http://www.songteksten.nl/songteksten/54976/herman-van-veen/opzij,-opzij,-opzij.htm